Zegary zgromadzone w Muzeum w Gliwicach są zbiorem różnorodnym. Od czasów założenia w 1905 r. do roku 1944 trafiło do muzeum kilkanaście zegarów i zegarków opisywanych w ówczesnych inwentarzach jako: stare, interesujące, rzadkie. Prezentują różny poziom wykonania i przeznaczenia. Od zegarów „ludowych”, powszechnych w zamożniejszych gospodarstwach wiejskich i miejskich, po zegary w obudowach „stylowych” oraz zegarki kieszonkowe najlepszych francuskich i szwajcarskich wytwórni. Trafiały do muzeum jako dary bądź zakupy. Pierwszym zegarem w kolekcji jest kamienny zegar słoneczny ofiarowany przez księdza Jana Chrząszcza (jednego z pomysłodawców i założycieli Muzeum). Zegar znajdował się w ogrodzie parafii w Pyskowicach, nosi datę 1808 r. Wśród osób, od których pozyskano zegary lub zegarki w okresie międzywojennym byli m.in.: Simon Macha, Koslovski – właściciel dóbr ziemskich, Pani Koehler, woźny szkolny, zegarmistrz Kraja z Gliwic, zegarmistrz Richter. W okresie powojennym muzeum pozyskało kilka zegarów jako dary: m.in. zegar porcelanowy z figurą trubadura, zakupiono do zbiorów bardzo cenny angielski zegar muzyczny z okresu georgiańskiego, kilka obiektów trafiło także jako przekazy straży granicznej. W kolekcji wyróżniają się zegary wiedeńskie z okresu późnoklasycystycznego i biedermeieru. Są zegary szwarcwaldzkie od XVIII do XIX w., w tym zegar ze szklanymi dzwonkami. W skład zbioru wchodzą także zegary szafkowe, szafowe podłogowe, ramowe, obrazowe, powozowe, a także niekompletne: same obudowy, mechanizmy.

Ze zbiorów graficznych Muzeum w Gliwicach pochodzą litografie ukazujące cykl poświęcony obyczajowości związanej z ceremonią pogrzebową z początków XIX wieku widzianą oczyma francuskiego malarza przebywającego w Rzymie – Antoine Jean-Baptiste Thomasa oraz motywy związane z przemijaniem w stylu secesji oraz ekspresjonizmu.

Aby dopełnić obraz szczególnie licznych od XIX wieku czasomierzy domowych pokazujemy kilkanaście zegarów ze złoconego brązu ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie. Alegorie przemijania prezentują obrazy z XVII – XVIII wieku z Muzeum Narodowego we Wrocławiu, a codzienność – obrazy Olgi Boznańskiej i Bronisławy Rychter-Janowskiej z Muzeum Narodowego w Krakowie. W naszym trwaniu w codzienności i pamięci o czasie minionym, nie sposób przejść obojętnie obok pamiątek: zegarków po babciach i dziadkach, budzików po ojcach, czasem o popsutych mechanizmach, z którymi trudno się rozstać - O kolekcji zegarów Muzeum w Gliwicach i samej wystawie „Oblicza czasu…” mówi jej kurator, Patrycja Gwoździewicz.